تــــــــــــو چـــــــه می دانــی . . . .
شَــــب که می شـــــود. . . .
گلویَـــم پُــر می شــود. . . .؛
پر از یک بُـغـض ِِ سَنگیـــن
بُـغضی که نـــاخواسته می ترکَـــد
و چشمــــــــانم را پــــــــــاک ، بــارانی می کنــد. . . .
و امـــــا دلــم . . . .؛
دلــم پُـر می شـــود از درد
دردهـایی پُـر از حــــرف
حـرف هــایی مملـوء از سکـــــــوت . . . .؛
حرف هایی که یک بــاره در دلـم فَوَران می کننـد و روی این دیــــوار ِِ مَـجــازی . . .؛
آرامــــــــــ می گیرنــــــــد!!!!!!!
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : سه شنبه 19 / 5 / 1393
ا 22:7 نويسنده : mehdi ا